Ze stresem za pan brat…
2021-11-24
Światowy Dzień Pluszowego Misia
2021-11-29
W środę 23 listopada w ramach programu „Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej” – cykl ,,Trudne tematy”, w którym uczestniczy nasza szkoła, klasy: III Tf, Tż, Tż5, Tma, Tl5 wybrały się do kina na film ,,Lato 1993 ”.
W ramach projektu uczniowie uczestniczą w pokazie filmowym i wysłuchują prelekcji multimedialnej poprzedzającej film. Celem filmowych historii z cyklu „Trudne tematy” jest zachęcenie młodzieży do stawiania niewygodnych pytań, rozważań nad rozwiązaniami i poszukiwaniu odpowiedzi lub wskazówek.
Film „Lato 1993” to pierwsza pełnometrażowa produkcja Carli Simón. Katalońska reżyserka, korzystając częściowo z własnych dziecięcych doświadczeń, rysuje emocjonalny portret dziecka, które stawia czoła fali sprzecznych uczuć po utracie rodziców.
Jest lato 1993 roku. Dla sześcioletniej Fridy (Laia Artigas) jest to czas trudnych zmian. Dziewczynka właśnie straciła rodziców, trafia pod opiekę swojego wujka i jego rodziny, zamieszkujących hiszpańską prowincję. Tam próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości targana skrajnymi uczuciami – od gniewu i złości aż do rodzącego się poczucia przywiązania. Bohaterka z jednej strony trzyma dystans, izolując się od domowników, z drugiej pragnie bliskości, z zazdrością spoglądając na miłość okazywaną ich biologicznej córce, Annie. Zarówno rodzina Fridy, jak i ona sama uczą się siebie nawzajem i popełniają błędy. Oni nierozważnie rozmawiają w jej obecności o trybie życia i przyczynach śmierci matki dziewczynki, lub nieświadomie faworyzują swoją córkę. Ona odwzajemnia nieposłuszeństwem i złośliwością skierowaną przede wszystkim w Annę. W końcu Frida czuje, że przynależy do wspólnoty. Z uśmiechem i spokojem przygotowuje się do roku szkolnego. Świetnie bawi się po wieczornej kąpieli i nagle wybucha płaczem – chyba po raz pierwszy po utracie mamy – można go uznać za uwolnienie emocji, za swoiste oczyszczenie i początek odnajdywania się w nowej rzeczywistości…
Film nie skupia się na przedstawianiu dramatycznych wydarzeń, ale na zwykłej codzienności, w której Frida uczy się nowego życia.Zarówno wzrusza i bawi. Carla Simón, z wyczuciem portretuje proces przeżywania starty i ekscytację towarzyszącą budowie nowej rodziny. Jej film łączy w sobie ciepło i błogość z intensywnymi emocjami czasu dorastania. „Lato 1993” to film, który udowadnia, że szczęście można znaleźć wszędzie – wystarczy się rozejrzeć.
